Geëngageerde kunst : durf te dromen...maak het waar!
Kunst kan dienen ter vermaak. Maar kunst kan ook allerlei kwesties aan
de kaak stellen. Kunstenaars in de cultuur van het moderne, wilden vooral een
nieuwe maatschappij maken, zij wilden een utopie creëren. In de tweede helft
van de twintigste eeuw was kunst vooral een consumptieartikel of
vermaaksproduct in de massacultuur. Toch werd er ook in de tweede helft van de
twintigste eeuw nog steeds kunst gemaakt waarmee de kunstenaar een politieke of
sociaal-maatschappelijke kwestie aan de kaak wilde stellen. In het nieuwe
millennium zie je dat kunstenaars onder invloed van de huidige maatschappelijke
en politieke ontwikkelingen, hun maatschappelijke verantwoordelijkheid oppakken
en kunst maken die deze betrokkenheid toont. Daarbij ontstaan kunstwerken
waarin het concept (een ideaal) gevisualiseerd wordt; soms is dat een utopie
soms is het gericht op de alledaagse realiteit. Kijk naar wat Severn Suzuki
in 1992 al zei tegen de wereldleiders.
Anno 2007 zie je dat veel kunstenaars een
bedoeling hebben met hun werk, zij willen niet meer los van de maatschappij
mooie dingen maken of vermaak bieden, maar zij willen iets veranderen of
verbeteren. Dat soort kunst noem je geëngageerde kunst, dat is kunst waarin er
een grote betrokkenheid is met sociaal-maatschappelijke of politieke
onderwerpen.
In het nieuwe millennium, zijn ter
verbetering van de geglobaliseerde wereld, de
millennium doelen geformuleerd. Dat zijn deze doelen:
http://www.millenniumdoelen.nl/page.php?page=1&menu=1
Aan jou de vraag om een keuze te maken uit
één van de onderstaande onderwerpen:
KIJK NAAR DEZE KUNSTENAARS:
Johan
Söderberg:
en zijn film The Planet http://www.soderberg.tv/ en: http://www.forskning.se/planeten/index.html?lang=eng
Doris Salcedo met haar werk Shibboleth in Tate Modern http://www.tate.org.uk/modern/exhibitions/dorissalcedo/default.shtm
en een goed artikel uit de NRC: http://www.nrc.nl/kunst/article785267.ece/Kunst_splijt_museum
Thomas Hirschhorn: http://www.tussentaalenbeeld.nl/A18.htm
Edward Burtynsky:
www.edwardburtynsky.com op youtube: http://www.youtube.com/watch?v=KZiKBKnesnU een
film van Burtynsky is: Manufactured
Landscapes en is te koop bij www.vanleest.nl http://www.dvdinfo.be/bespreking.php?id=3985
Marlene Dumas:
Man Kind
reeks werken tentoongesteld bij galerie Paul Andriesse
(afbeelding te vinden via: http://www.centraalmuseum.nl/page.ocl?pageid=13&version=&mode=
)
Banksy:
www.banksy.co.uk
Mark Bijl: http://www.vpro.nl/programma/ram/afleveringen/17943619/items/17361242/
Peter Kennard & Cat Piction Phillips
:
http://www.amilasart.com/fine-art-agents-london-uk/index.asp?id=2&prodid=19&showcontactform=false en www.peterkennard.com
En deze site:
http://www.affichepolitique-mons.com/
Achtergrondteksten:
Het
gemis is groot
“Het
gemis is groot: de verantwoordelijkheid van kunstenaars in barre tijden. Behalve
een oranje polsbandje hebben Nederlanders geen duurzame symbolen die het kunnen
opnemen tegen de symboliek van de terreur. De kunst zou uitkomst moeten bieden,
bijvoorbeeld door de verbeelding van respect voor de menselijke waardigheid. De
kunst van fascisten en communisten wist het wel, maar de ideale mens is met de
ideologieën begraven – gelukkig maar. Wij tobben nu over de inhoud van de
waarden en ook de kunst wordt een teveel aan zelfreflectie verweten. Maar juist
door individuele acties als het tentoonstellen van een verguld neppistool
blijkt dat kunst niet slordig met haar vrijheid om kan gaan. Ze is, zonder dat
ze het in de gaten heeft gehad, van symbool van totale vrijheid een
maatschappelijke factor geworden die op haar eigen verantwoordelijkheden kan
worden aangesproken.”
Anna
Tilroe
In: NRC Handelsblad, 17-12-2004
Relational Aesthetics
Review of:
Nicholas Bourriaud’s Relational Aesthetics. http://mobilebox.typepad.com/review/2007/11/relational-aest.html
“FOR EVIDENCE OF ART'S recent
love affair with "interactivity" and "connectivity," one
need look no further than the pair of digital art surveys currently playing at
the Whitney Museum of American Art and the San Francisco Museum of Modern Art.
For less literal proof, however, one might consider the recent appointment of
Nicolas Bourriaud as codirector, with Jerome Sans, of the newly created Palais
de Tokyo contemporary art center in Paris. As a young critic in the '90s,
Bourriaud offered one of the earliest readings of the emergent metaphors of
artistic production engendered by information culture. The name he coined for
his ideas--"relational aesthetics"--would become the title of his
first book of criticism in 1997 and one of the more frequently heard
catchphrases, at least in Europe, when it came to the practices of artists like
Rirkrit Tiravanija, Philippe Parreno, Liam Gillick, Pierre Huyghe, Maurizio
Cattelan, and Vanessa Beecroft, all of whom were included in Bourriaud's 1996
exhibition "Traffic" at th e capcMusee d'Art Contemporain in Bordeaux.
“
Public
Relations – Nicholas Bourriaud interview. Art Forum, april 2001, Bennett
Simpson http://findarticles.com/p/articles/mi_m0268/is_8_39/ai_75830815
Artikel NRC: In ons geheugen schuilt een beeldbank vol
geweld
“Kan
het actueler ? Terwijl media en politiek momenteel steeds verbanden leggen
tussen islam en geweld, brengt een tentoonstelling in het Odapark
alle grote wereldgodsdiensten met geweld in verband. Dit vierde deel van de
tentoonstellingsreeks Rock my Religion
heet Love is the only
shelter en gaat volgens de samenstellers over het spanningsveld tussen
verdraagzaamheid en geweld. Maar verdraagzaamheid komt er nauwelijks in voor.
Wapens des te meer.”
Sandra Smets in NRC-Handelsblad, 19-12-2007 Tentoonstelling Love
is the only Shelter, t/m 1 februari 2008 in het Odapark, Merseloseweg 117, Venray. Di-zo 11-17u. Inl.:
0478-513690 en www.odapark.nl
Artikel
NRC: Bekende koppen met onvermoede lagen. Dumas hekelt gemakzuchtig kijken.
“Eigenlijk
lijken ze allemaal bekend, de acht geschilderde koppen die de hoofdmoot vormen
van Marlene Dumas nieuwe
tentoonstelling bij galerie Paul Andriesse. Allemaal
mediterraan uitziende mannen. Eén herken je onmiddellijk: Mohammed B., de
moordenaar van Theo van Gogh. Zijn portret verschilt
nauwelijks van de foto die we de afgelopen jaren honderden keren in de media
hebben gezien, het kalende hoofd, de schuwe blik, het pluizige baardje. Hoogstens
heeft Dumas de schuwheid nog aangezet door het grijs
rond zijn ogen wat wateriger te maken. Verder is het portret zo bekend dat je
bijna ergernis voelt. Dit komt wel heel dicht bij het simpelweg naschilderen
van fotos. Is dat alles wat ze wil? Maar al snel komt de twijfel, zoals meestal
bij Dumas.”
Hans den Hartog
Jager in NRC handelsblad, 26-10-2006
Artikel NRC: De zuivere schoonheid van
afval.
“De melancholieke industriële fotografie van Edward
Burtynsky. Edward Burtynsky fotografeerde het vervormde gezicht van de aarde.
Olievelden, scheepssloperijen, vervuilde rivieren, verlaten mijnen – Burtynsky is de eerste die zich waardevrij op de zuivere
schoonheid hiervan heeft toegelegd. Op het strand van Chittagong in
Bangladesh worden grote zeeschepengesloopt. Iedere
ochtend verschijnen daar omstreeks 25.000 arbeiders methun
snijbranders, voorhamers, koevoeten. Ze hebben geen bouwtekeningen,geen
hijskranen. De roestige zeekastelen worden min of meer op goed gelukgefragmentariseerd. Dat is gevaarlijk werk. Het
inwendige bevat giftigedampen, van tijd tot tijd valt
onverwacht een tonnen wegend brok staal inde modder. Maar het geheel is ook een
spektakel van ondergang, met eenindrukwekkende
schoonheid van vormen en kleuren. Een schip op het strandis
altijd al veel groter dan je denkt. Scheepsrompen in staat vanontbinding
behouden hun reuzenformaat. Ze hebben hun eigen triestheid, huntragiek van de
ondergang. Deze esthetische kant is vastgelegd door deCanadees
Edward Burtynsky. In het Brooklyn Museum of Art is
op het ogenblikeen tentoonstelling van zijn werk, Manufactured Landscapes, foto's met deafmetingen
van een flink schilderij; een meter bij tachtig centimeter opz'n
minst, schat ik.”
H.J.A. Hofland in NRC-handelsblad, 16-12-2005 (een tentoonstelling van Burtynsky is momenteel te zien, tot 6 januari, in Helmond: http://www.museumjaarkaart.nl/MUSEUMnl/handler.cfm?event=tentoonstelling&id=581C955E-87BF-4DB7-8BE5-6629E429B30D
Tussen kunst en de maatschappij, Engagement van nu, meer dan ooit over de grens.
“Het is er weer. Het zoemt door de gangen van
musea en in de hallen van galeries en filmzalen, het staat in de koppen van recensies
in kranten en artikelen in de kunsttijdschriften, het wordt in slogans gedropt
op festivals en uitgeroepen door curatoren op de grote biënnales waar elk
hoekje politiek uitademt: er is weer engagement in de kunst, nieuw engagement nog wel zoals het
vaak wordt genoemd. Kunstenaars laten weer van zich horen, het is weer tijd
voor maatschappelijke betrokkenheid. Maar was dat er dan niet meer? Wat is hier
zo nieuw aan? Wat wordt er precies mee bedoeld, gaan de kunstenaars soms weer
net als in de jaren zestig samen met de intellectuelen proberen om de wereld te
verbeteren?” (uit: Inleiding)
Hiske Zomer,
doctoraalscriptie, communicatie –en informatiewetenschappen, Specialisatie
kunstbeleid -en management, Universiteit van Utrecht, 2006
http://igitur-archive.library.uu.nl/student-theses/2006-0324-083509/Engagementenoverdegrens.pdf
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|