Museum de Pont - Fotografieles

Kom op eigen gelegenheid naar De Pont. Ik wacht bij de ingang. Neem je leerlingenkaart en evt. ook CJP pas mee. Zorg dat je op tijd bent. In het museum zal ik verdere uitleg geven over de werken van de fotografen die te zien zijn. Hier alvast wat info om in te lezen.

DOEL VAN DEZE LES:

INHOUDELIJKE CONCEPTEN OVER FOTOGRAFIE LEREN BEGRIJPEN DOOR TE KIJKEN NAAR HEDENDAAGSE FOTOGRAFEN. Kernvragen daarbij zijn:

1. Wat vind jij de meest interessante concepten voor fotografie zoals je dat hier bij deze fotografen ziet?

2. Hoe zou jij daarmee zelf een concept kunnen maken voor een fotoserie?

3. Wat vind jij de meest interessante benadering van fotografie?

4. Welke van de getoonde foto's vind jij het meest interessant om naar te kijken? & waardoor komt dat volgens jou?

5. Wat maakt een fotoreeks geslaagd?

Sophie Calle

In de grote overzichtstentoonstelling is de bijzondere werkwijze van Sophie Calle te zien. Ze is bekend geworden, met haar werk address-book, waarbij zij een gevonden adresboekje kopieerde, en terugstuurde naar degene van wie het was. Daarna heeft ze alle personen uit het adresboekje een voor een benaderd, om met hen te praten over de persoon van wie het adresboekje was. Daarbij heeft ze de verhalen opgeschreven en foto's gemaakt. Kunst en leven zijn in het werk van Sophie Calle een hechte verbintenis aangegaan. ‘Gelukkige gebeurtenissen, die beleef ik, de ongelukkige buit ik uit. In de eerste plaats vanuit een artistieke interesse, maar ook om ze te transformeren, er iets van te maken, er mijn voordeel mee te doen, - wraak te nemen op de situatie.’ zei ze in 2003. Take Care of Yourself, is daarvan een treffend voorbeeld. ‘Zorg goed voor je zelf’ luidden de slotwoorden waarmee Sophie Calle’s toenmalige geliefde de relatie per e-mail verbrak. Ze heeft het advies ter harte genomen en de e-mail tot inzet gemaakt van een kunstwerk. Hoe zij daarmee vervolgens een heel omvangrijk fotowerk heeft gemaakt zie je in De Pont.

Cuny Janssen

Amami-Oshima is een eiland in het meest zuidelijke puntje van Japan. Op uitnodiging van een Japanse organisatie reisde fotografe Cuny Janssen (Nijmegen, 1975) er in 2007 naar toe om de kinderen, het landschap en de natuur van dit subtropische eiland in beeld te brengen. Tijdens een tweede verblijf in 2008 rondde zij het project af. Cuny Janssens benadering van de fotografie laat zich karakteriseren als documentair. In haar foto’s ontbreekt iedere vorm van beeldmanipulatie of nadrukkelijke enscenering. Zij maakt gebruik van het natuurlijke licht om haar onderwerpen centraal en frontaal in beeld te brengen. Dat haar foto’s boven het puur registrerende uitstijgen heeft te maken met de enorme precisie waarmee ze fotografeert. De zorgvuldigheid in beeldopbouw, kadrering en lichtval maken dat het ‘toevallige’ van de werkelijkheid zijn willekeurig karakter verliest. Die geconcentreerdheid verleent haar fotowerken een intense en tegelijkertijd verstilde schoonheid.

Naoya Hatakeyama

maakte de opnamen voor zijn River Series staande in het ondiepe water van een gekanaliseerde rivier die dwars door Tokio loopt. Onder de drukte en grootschaligheid van de metropool lijkt deze waterstroom een verborgen en geïsoleerde wereld. Het perspectief van de strakke kadewanden geeft het beeld een bijna symbolische horizontale tweedeling van een boven- en een onderwereld. Ander werk van Hatakeyama bestaat uit opnames van ontginningen en afgravingen die met behulp van explosieven worden uitgevoerd (de reeks Blast). Het desolate en geschonden landschap draagt de littekens van menselijk ingrijpen, maar heeft desondanks een eigen romantiek en schoonheid. In de hal achterin het museum hangt zijn serie met beregende ramen: Slow Glass.

Jeff Wall

Beweerde Baudelaire eind vorige eeuw dat een waarlijk modern kunstenaar 'peintre de son temps' moest zijn, zo noemt Jeff Wall (Vancouver, 1946) zichzelf nu. Al zijn de middelen veranderd. Dat zijn werk een breed publiek aanspreekt, komt mede door zijn onderwerp-keuze, die vaak over menselijke relaties en actuele kwesties gaat. Dropouts als zwervers, verlopen Indianen of bag ladies figureren in zijn fotowerken, vaak op het formaat van historieschilderingen en gepresenteerd op grote lichtbakken. (...) 'Ik zie mijn werk als poëzie, als beeldtaal met metaforen en een grote gelaagdheid. De ene keer zijn ze volledig op de werkelijkheid gebaseerd, Sommige werken van Wall zijn tot in de kleinste details geënsceneerd. Zijn atelier is een miniatuur-filmstudio, waar hij te werk gaat als een reclamefotograaf met behulp van complete (en soms zeer uitgebreide) filmsets, shots op locatie en in de studio en een afwerking en perfectionering door de computer. Hij maakt dan ook slechts vijf à zes werken per jaar. Van Jeff Wall hangt in de gang het werk Cyclist en het werk Diagonal composition.

Thomas Struth

Thomas Struth genoot zijn opleiding aan de Düsseldorfse kunstacademie waar hij les kreeg van Gerhard Richter en Bernd Becher. Hij behoort tot de Düsseldorfer Schule, ook wel de Becher Schule genoemd, waarin nuchtere observaties van beeldelementen uit de alledaagsheid worden gefotografeerd. Sinds het eind van de jaren zeventig werkt Struth aan een oeuvre waarin een beperkt aantal thema’s telkens terugkeert. Een daarvan is het portret en vooral het familieportret heeft zijn speciale aandacht. Sinds 1985 fotografeert Struth vrienden en relaties uit de kunstwereld binnen de context van hun gezin. Fotografie is het medium dat Struth gebruikt, maar hij grijpt terug naar de schilderkunst. Niet alleen de grote formaten van zijn foto’s verwijzen hier naar, maar ook de wijze waarop hij de families portretteert. In tegenstelling tot de Audience foto’s, waar een publiek op een onbewust moment in beeld werd gebracht, zijn de familiefoto’s zeer nauwkeurig gecomponeerd. Ondanks de afstandelijke observatie die kenmerkend is voor Struth geven de houding, de opstelling en de pose die de personen aannemen een indruk van de onderlinge relaties en verhoudingen.

Verder zijn er nog foto's te zien van: Gerald van der Kaap, Craigie Horsfield, Dirk Braeckman e.a.

Teksten zijn o.a. van website De Pont, cultuurnetwerk bronnenbundels.